Gedicht van Martinus Nijhoff, door Anton Greefkes getoonzet en gezongen.
Zichzelf begeleidend op de Duitse concertina C/F-stemming

Herinnering
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tesaam
Iedren nacht een liedje, moeder,
Zongen voor het raam

Moe gespeelt en moe gesprongen,
Zat ik op uw schoot en dacht
In mijn nacht-goed kleine jongen,
Aan ’t geheim der nacht.

Want als wij dan gingen zingen
’t Oude, altijd-eendre lied,
Hoe God alle, alle dingen,
Die wij doen, beziet.

Hoe zijn eeuw’ge grote wond’ren
Steeds beschermend om ons zijn,
—Nimmer zong je, moeder, zonder ‘n
Beven dat refrein—

Dan zag ik de sterren flonk’ren
En de maan door wolken gaan,
d’ Oude nacht met wijze, donk’re
oogen voor me staan.
Uit: De wandelaar, 1916.