Dwepend trilt muziek van fluit bij fluit
van de loksters in het groen verscholen,
met het wieglend klagen van violen
wordend één geluid.

Witte wieven dansen om en om,
hoor het ritme van het wilde zwieren
en ’t geprevel van hun formulieren,
rond de heksenkom.

Nevelbleke grijze dampen zijn
zwevend langzaam langs de dennenstammen,
vrouwen dansen bij der flakkervlammen
vuriggulden schijn.

Met een welgeweten huppeltred
om en om zo zwiert de hele bende,
strakgespannen, leniglicht in ’t wenden
naar godinnen wet.

Met een slingerende rinkeling
tinken klokjes door de wilde schokken,
magisch voort en almaar voortgetrokken
zwiert de kring.

Van de maan glijdt door de wolkendrom
zilver licht, fantastisch blijven dansen
witte wieven bij de pijnvuurglansen,
om en om en om.

Joannes Reddingius (18731944)