Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar ’t voetpad tusschen ’t gras vergaat,
Daar keerden wij terug.

Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zóo zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In looveren warande…

Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe hemelstraat!

Zoo saam doen twee een korte poos
Over een wijd gebied!
Nog liggen wegen eindeloos
Voor morgen in ’t verschiet!…

O konden we eens zoo samen staan
Aan de allerlaatste brug,
En saam en blij er overgaan –
Wij kwamen nooit terug!

P.C. Boutens (1870-1943)
uit: Gegeven keur (1942)